Τις ημέρες εκείνες του 1963 ένας άντρας, ανύποπτος ακόμα για τον δρόμο του, δέχθηκε την κλήση του Λόγου. Η ζωή του άλλαξε. Βρισκόταν εδώ, στον θόρυβο και τη σκόνη, στον πόνο, τον φόβο και τον πόθο. Βίωνε την αρετή και το παραστράτημα, τη μικρότητα και τη μεγαλοσύνη· οι χείμαρροι της […]
Κίνηση Ιδεών
Ας αρχίσουμε με το ερώτημα: Τι απ’ όσα έφερε ως τις μέρες μας το ποτάμι του χρόνου από αυτά που είπαν οι χριστιανοί Πατέρες για το νόημα της ενανθρώπισης του Λόγου θα λέγαμε ότι εξακολουθεί να είναι το πιο σημαντικό για την ανθρώπινη συνείδηση; Για τον γράφοντα, αναμφίβολα, είναι αυτή […]
Ποίο παρελθόν δύναται να έχει Σταυρός προερχόμενος εκ του φωτός και εις το φως καταλήγων; Ποία γνωρίσματα δύναται να έχει το φλεγόμενο φως και η θεία ουσία, ει μη μόνον του Πατρός; Σταυρός που συνοδεύει πάντοτε το πνεύμα Ηλίας-Ιωάννης στις καταβάσεις-αποστολές του στην ύλη. (…) Δύναμη άπειρος και ευλογία πατρική […]
← Μέρος ΣΤ’ Υπό Σ.Φ. Ευτυχισμένοι όσοι μπορέσουν να αγκαλιάσουν τον άνθρωπο και να πουν: Εγώ Είμαι ο Ένας, ο Μοναδικός Άνθρωπος, ο Ενωμένος με τον Λόγο, ο Άνθρωπος Θεός, ο Άνθρωπος που δεν δέχεται όρια, φραγμούς, που δεν δέχεται καταστάσεις διαχωρισμών, ο Άνθρωπος που δεν βλέπει τις μορφές και […]
← Μέρος Ε’ Υπό Σ.Φ. Το πρόσωπο του Όλου Ανθρώπου Αληθινά, πάρα πολλά μπορούν να λεχθούν για το μυστήριο αυτού του προορισμένου, οποιαδήποτε όμως παρουσίαση που δεν θα αναδείκνυε πρωτίστως την ταυτότητά του με τον Έναν Άνθρωπο -άρα και με τον Λόγο-, θα αποτύγχανε να εκφράσει το μείζον και να […]
← Μέρος Δ’ Υπό Σ.Φ. Από την πρώτη έλευση του Ενός Εαυτού στη δεύτερη Ο ουράνιος, ο μη πτωτικός Άνθρωπος, ο πνευματικός Αδάμ, δεν παρέμενε βέβαια αναλλοίωτος από την αρχή της ύπαρξής του. Όποια κι αν ήταν τα στάδια της εισόδου του στην πολλαπλότητα –ενδεχομένως να είχε π.χ. στην αρχή […]