Επιχειρούμε εδώ μια πρώτη προσέγγιση σε ένα θέμα τεράστιας σημασίας και ταυτόχρονα πολυδιάστατο. Αρκεί να σκεφθεί κανείς σε πόσα πεδία έχουμε ανάγκη να μελετήσουμε τη σχέση των δύο φύλων, η οποία αποτελεί ένα κεντρικό ζήτημα στην προσπάθεια να γνωρίσουμε τον εαυτό μας – μέσα στην ανθρώπινη ψυχολογία, στην Ιστορία, στην ατομική και συλλογική μας συνείδηση, στην οικογενειακή ψυχολογία, στις θρησκείες, στην ερωτική ζωή κτλ. Στο παρακάτω κείμενο επιχειρούμε μια επισκόπηση της κατάστασης, όπως παρατηρείται σήμερα πάνω στον πλανήτη, και παρουσιάζουμε κάποιες βασικές ιδέες του Έργου περί του κεφαλαιώδους αυτού ζητήματος.
Υπό Ε.Μ.
Οι διακρίσεις βάσει φύλου μες στην ανθρώπινη συνείδηση είναι μια κατάσταση που καθορίζει παγκοσμίως τις ανθρώπινες κοινωνίες. Ως ο πλέον πρωταρχικός διαχωρισμός ανάμεσα στους ανθρώπους, παραμένουν μια πληγή για την ανθρωπότητα τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή, ανεξαρτήτως θρησκευτικού ή θεσμικού πλαισίου, οικονομικής, κοινωνικής και μορφωτικής κατάστασης. Οι γυναίκες σε όλον τον πλανήτη υπομένουν τα δεινά της πατριαρχίας – και μαζί τους υποφέρει το σύνολο του ανθρώπου.
Οι αγώνες για την ισότητα των δύο φύλων ξεκίνησαν στα μέσα του 19ου αιώνα. Στον δυτικό κόσμο τα επιτεύγματα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι πολλά. Θεσπίστηκαν νόμοι για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων της γυναίκας στην εργασία, στο σπίτι, στον γάμο, στην πολιτική ζωή, στην αυτοδιάθεση του σώματος (άμβλωση) κ.ο.κ. Πάρα ταύτα, ο διαχωρισμός βάσει φύλου είναι βαθιά ριζωμένος· θα χρειαστούν πολλοί αγώνες και πολλή εργασία σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο ώσπου η γυναίκα και ο άντρας να φτάσουν να θεωρούν τους εαυτούς τους δύο διαφορετικές και ταυτόχρονα απόλυτα ισάξιες όψεις του ανθρώπου και να συσχετίζονται έτσι.
Στις νεοτερικές και μετανεοτερικές κοινωνίες, η γυναίκα ακόμα ανέχεται σιωπηρά την ενδοοικογενειακή βία ως μια κρυφή καθημερινότητα, την οποία ντρέπεται ή φοβάται να φανερώσει. Όταν διαπράττονται εγκλήματα από πατέρες, συζύγους, εραστές ή αδελφούς εναντίων γυναικών, ακόμα ονομάζονται εγκλήματα πάθους ή τιμής ή απώλειας ελέγχου κι όχι αυτό που είναι: γυναικοκτονίες.
Η γυναίκα είναι καταγεγραμμένη στη συνείδηση ως ένοχη σεξουαλικά, μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Αν μια γυναίκα βιαστεί, θα τη ρωτήσουν τι φόραγε και αν προκάλεσε τον δράστη μέσα από τη συμπεριφορά της. Η βιασμένη γυναίκα φέρει στίγμα, με αποτέλεσμα πολλές να μην καταγγέλλουν τον βιασμό τους. Άλλωστε η γυναίκα θεωρείται ξεκάθαρα σεξουαλικό αντικείμενο – μάλιστα, δεν είναι λίγα τα προϊόντα που διαφημίζονται μοστράροντας κακοποιημένες γυναίκες. Επιπλέον, το διαδίκτυο είναι γεμάτο από προσωπικές ερωτικές στιγμές γυναικών που διασύρθηκαν παρά τη θέλησή τους – πολλές νέες φτάνουν μάλιστα στην αυτοκτονία λόγω αυτού του διασυρμού, μέχρι και στα καθ’ ημάς. Η γυναίκα πουλιέται ως σκλάβα του σεξ ή εξαναγκάζεται να γίνει εργάτρια του σεξ, βιώνοντας τεράστια δυσκολία να ξεφύγει από τα κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων που ανθούν παγκοσμίως.
Από την άλλη πλευρά, οι γυναίκες εκπαιδεύονται να είναι αρεστές στους άντρες, και οι άντρες εκπαιδεύονται να προτιμούν συγκεκριμένα θηλυκά πρότυπα. Η εμφάνιση μιας γυναίκας καθορίζει τη ζωή της σε βαθμό τόσο δεσμευτικό, ώστε σπαταλά τεράστιες ποσότητες χρήματος, ενέργειας και χρόνου για να είναι αρεστή. Πλαστικές επεμβάσεις κάνουν πλέον και νεαρά κορίτσια.
Όσον αφορά τα κοινά, ευτυχώς έχουν παρέλθει οι εποχές όπου η γυναίκα περιοριζόταν στις οικιακές εργασίες. Ωστόσο, στην πολιτική και επιχειρηματική ζωή άντρες κατέχουν τις σημαίνουσες θέσεις κατά κύριο λόγο. Το γυάλινο ταβάνι καλά κρατεί. Ακόμη και σήμερα η γυναίκα αποδέχεται να πληρώνεται λιγότερο από τον άντρα για τις ίδιες υπηρεσίες που παρέχει ή να εργάζεται πολύ περισσότερες ώρες με τον ίδιο ή κατώτερο μισθό. Η εύρεση εργασίας είναι, επίσης, πολύ πιο δύσκολη υπόθεση για μια γυναίκα, που συχνά χρειάζεται να αντιμετωπίσει επιπλέον τη σεξουαλική παρενόχληση, το μέγεθος της οποίας βγήκε τον Οκτώβριο του 2017 στην επιφάνεια με το κίνημα #MeToo.
Τέλος, ο πιο ριζικός υποβιβασμός της γυναίκας είναι ο αποκλεισμός της από το θείο. Στα ιερά κείμενα και στις διάφορες θρησκείες, σε Ανατολή και Δύση, η θέση της γυναίκας βρίσκεται εκτός του θείου “θρόνου”. Η γυναίκα δεν ιερουργεί τα τελευταία 2.000 χρόνια και αυτό μόλις τώρα ξεκινά δειλά, θεσμοθετημένα ή μη, να αλλάζει.
Η αποσαφήνιση ότι η θέωση του ανθρώπου αφορά απολύτως ισότιμα, χωρίς την παραμικρή διάκριση, άνδρες και γυναίκες, είναι για μας κεφαλαιώδους σημασίας. Όμως όσο ο Θεός θα παραμένει αρσενικός, η γυναίκα θα είναι πάντοτε ον υποδεέστερο. Ο άνθρωπος ανέκαθεν στην ιστορία αντικατόπτριζε την κατάσταση της συνείδησής του στους «ουρανούς». Έτσι, στα χιλιάδες χρόνια της πατριαρχίας, είτε εξοβέλισε τελείως τη θήλεια πλευρά του θείου στις μονοθεϊστικές θρησκείες είτε την υποτίμησε στις ανατολικές πνευματικότητες. Οπότε, πρόκειται για ανάγκη της εποχής η θήλεια πλευρά να αποκατασταθεί, τόσο στον ανθρώπινο κόσμο με την πλήρη πνευματική και θρησκευτική ισοτιμία γυναικός/ανδρός, όσο και στη θεότητα με τη φανέρωση της αλήθειας για τον Πατρομήτορα –ή Μητροπάτορα– Θεό και για τον Λόγο Υιό Μητέρα.
Ο Ιωάννης της νέας εποχής, ως ο υπεύθυνος για την αποκατάσταση των πάντων, δεν θα μπορούσε να μην αγγίξει αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα. Πράγματι, ο Ιωάννης διακήρυξε πύρινα την ουδετερότητα του Θεού και την εκδήλωσή του τόσο από άνδρα όσο και από γυναίκα, αναγγέλλοντας ότι ο Λόγος ενσαρκώθηκε όχι μόνο στον Ιησού αλλά και στη Θεοτόκο – η οποία, σύμφωνα με αρκετούς Χριστιανούς αγίους, αναστήθηκε εκ νεκρών. Ταυτόχρονα διακήρυξε την εποχή της Μητρός, δείχνοντας το 1981 τη 18χρονη Αναστασία ως την προορισμένη γυναίκα να φανερώσει πρώτη τη Μητέρα, ως τον ουδέτερο Λόγο μέσα από θήλυ σκήνωμα. Η εκδήλωση του Λόγου στη νέα εποχή έγινε σχεδόν ταυτόχρονα από άνδρα και από γυναίκα και, άρα, από το 1981 ξεκινά το έργο της αποκατάστασης της θήλειας πλευράς τόσο στη γη όσο και στους ουρανούς.
Σήμερα, στην περίοδο της δεύτερης παρουσίας του Λόγου, τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες εκπαιδεύονται από τον Λόγο για να τον φανερώσουν. Οι μαθητές αυτού του Έργου εργαζόμαστε τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, διά της ενεργητικής προσευχής. Ενεργούμε στις ποιότητες που γεννούν, αναπαράγουν και συντηρούν τις έμφυλες διακρίσεις μέσα στη συνείδηση του ανθρώπου. Μετουσιώνουμε κάθε κατεστημένη θεώρηση και αντίληψη που εγκλωβίζει και καθηλώνει τη σχέση των φύλων. Αποσυνθέτουμε κάθε τοποθέτηση και στάση που τροφοδοτεί και πυροδοτεί τον διαχωρισμό της γυναίκας και του άντρα. Διαχέουμε στη συνείδηση και στα νοητικά και συναισθηματικά στρώματα τη θεία αλήθεια της ενότητας και ισότητας των φύλων σε όλα τα επίπεδα. Δημιουργούμε και διαχέουμε τη νέα στάση και τοποθέτηση που αναγνωρίζει τη γυναίκα και τον άντρα ως τις ισάξιες όψεις του ενός ενιαίου ανθρώπινου Όντος, οι οποίες μπορούν να φανερώσουν απολύτως ισότιμα και το ίδιο δυναμικά τον Λόγο.
Όλες αυτές τις μεταλλαγές που πραγματοποιούμε στα εσωτερικά πεδία τις διαχέουμε επίσης στη Γη ως ιδέες, ενδυνάμωση ενεργειακή και ψυχική, και προστασία στα τμήματα του Ανθρώπου που ήδη εργάζονται στον υλικό κόσμο προς την κατεύθυνση της εξάλειψης της ανισότητας, καθώς και σε ανάλογες ομάδες, οργανισμούς και κοινότητες.
Τις πνευματικές αυτές παρεμβάσεις τελούμε μέσα και στα δύο φύλα, καθώς θεωρούμε ότι φέρουν εξίσου την ευθύνη για την υποτίμηση της γυναίκας. Η πραγματικότητα για μας είναι ότι οι άνδρες υποτιμούν τις γυναίκες, και οι γυναίκες υποτιμούν τις γυναίκες εξίσου, έχοντας αφομοιώσει μέσα στην ίδια την ταυτότητά τους την υποτίμηση.
Όταν αποκατασταθεί η ενότητα των δύο φύλων, η γυναίκα και ο άντρας θα εξομοιωθούν σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης. Οντολογικά, κοινωνιολογικά, πολιτικά, οικονομικά, θεολογικά… Θα πάψουν οι διακριτοί, επιβαλλόμενοι ρόλοι και θα αποδεσμευτούν τα φύλα από τις εξίσου αφύσικες θέσεις του κατώτερου και ανώτερου όντος. Τούτο αποτελεί προαπαιτούμενο για τον λαμπερό κόσμο για τον οποίον εργαζόμαστε, και πόθο κάθε ανθρώπινης ψυχής που αγωνίζεται για την ελευθερία.