Ο Μορύα για τη Μητέρα του Κόσμου

~*~

Σ’ ολόκληρο το Σύμπαν βρίσκεται το άξιο ένδυμα.
Και τρεμοπαίζει και πάλλεται κι αντηχεί η χαρά του.
Μ’ αυτό το ένδυμα θ’ ανέβεις τα σκαλοπάτια.
Το ένδυμα τούτο θα σκεπάσει το κορμί σου.
Διαμοιράζονται τα ιμάτια του Κυρίου
Χλευάζουν τα κουρέλια του.
Μα η κόρη του κόσμου κι η Μητέρα του Σύμπαντος
θα ενώσουν τα κομμάτια αυτής της φορεσιάς.
Και συ θα έρθεις έτοιμος να πάρεις το ένδυμά σου.
Αλλιώς προς τι η δύναμη και προς τι η θυσία,
αν δεν υπάρχει χαρά;
Και πού είναι η συμπόνια,
και πού είναι η αφοσίωση,
και πού είναι η αγάπη της δημιουργίας,
αν οι ώμοι σας δεν κοσμούνται από τη Στολή
της Μητέρας του Κόσμου;¹

(…) όταν ο καθένας κατανοήσει
πως ο δρόμος του πνεύματος είναι απλός
κι ότι φέρνει το κάλεσμα της Μητέρας του Κόσμου,
τότε ο καθένας θα βρει τις πύλες ανοιχτές.
(…) Το κάλεσμα της Μητέρας θα δείξει τις πύλες,
όπου είναι κιόλας καιρός να μπείτε.
Μόνον το κάλεσμα της Μητέρας.²

Η μεγάλη εποχή αρχίζει,
γιατί η πνευματική κατανόηση
συνδέεται με τη Μητέρα του Κόσμου.
(…) Η προσέγγιση αυτής της πολύ μεγάλης εποχής
είναι σημαντική:
θ’ αλλάξει ουσιωδώς τη ζωή της Γης.
Μια μεγάλη εποχή!³

Πάνω στην ψηλότερη κορυφή,
η Μητέρα του Κόσμου στέκεται ακτινοβόλα.
Πρόβαλε για να χτυπήσει το σκοτάδι.
Γιατί πέφτουν οι εχθροί;
Και πού στρέφουν το βλέμμα τους με απελπισία;
Εκείνη ενδύθηκε έναν πύρινο μανδύα
και περιέβαλε τον Εαυτό της με πύρινο τείχος.
Αυτή είναι το προπύργιο και ο αγώνας μας.⁴

Αλλά η Ευλογημένη Μητέρα
σηκώνεται την αυγή για να συναθροίσει
τα σκορπισμένα μέλη της μίας Ύπαρξης.
Η Μητέρα του Κόσμου προσελκύει την προσοχή των εθνών
και αναμένει το Άστρο του Πρωινού.⁵

Συμβουλεύω να προφέρεται
το όνομα της Μητέρας του Κόσμου
όχι ως συμβόλου,
αλλά ως χορηγού δύναμης.
Συμβουλεύω να γίνεται επίκληση
της Πηγής της Απειροσύνης
όχι ως συμβόλου,
αλλά ως εκδήλωσης της αιωνιότητος,
ως αιώνιας Γεννήτρας ομορφιάς
και Δημιουργού του στερεώματος.
Η κοσμική Πνοή της Μητέρας του Κόσμου
διαπερνά τα πάντα.
Πραγματικά, όλα είναι διαποτισμένα με αυτήν.
Από τους απειροελάχιστους κόκκους σκόνης
μέχρι τα απροσμέτρητα μεγέθη,
η ζωή κινείται και αναπνέει με την Πνοή αυτή.
Πώς λοιπόν να μη γνωρίσουμε
τη δύναμη που κινεί το Σύμπαν!
Πώς να μη στοχαστούμε
πάνω στην ουσία της Ύπαρξης!⁶

Πλάι στην ακτινοβολία
της Μητέρας του Κόσμου,
η ένδειξη της ύπαρξής μας
είναι ένας κόκκος άμμου (…).⁷

1. Φύλλα από τον κήπο του Μορύα, βιβλίο Α’, Πύρινος Κόσμος, 357.
2. Φύλλα από τον κήπο του Μορύα, βιβλίο Β’, τόμος 1ος, Πύρινος Κόσμος, 7.
3. Στο ίδιο, 11.
4. Άγκνι Γιόγκα, (1929), Πνευματικός Ήλιος, Αθήνα, 1990, 317.
5. Πύρινος Κόσμος, Τόμος Α΄(1933), Κέδρος, Αθήνα, 2010, 401.
6. Απειροσύνη, Τόμος Α’, (1930), Κέδρος, 2009, 9-10.
7. Άγκνι Γιόγκα, 640.