ΜΟΡΥΑ – Φύλλα, βιβλίο 1ο, ΚΑΛΕΣΜΑ, 1924
9 [1] Εγώ είμαι εσύ, εσύ είσαι εγώ – μέρη του θεϊκού Εαυτού.
10 [3] Η μοίρα μπορεί να ξεπεραστεί αν εκδηλώσεις τον Χριστό,
που θυσίασε τον Εαυτό του για την αλήθεια.
10 [4] Φίλοι μου! Η ευτυχία βρίσκεται στην υπηρεσία
για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.
Βάλτε στην άκρη κάθε προκατάληψη και συμμαζεύοντας
τις πνευματικές σας δυνάμεις, βοηθήστε το ανθρώπινο γένος.
17 [27] Διακηρύσσω την αγάπη.
Οι μαθητές μου πρέπει να βρουν την ευτυχία
μέσα στην αγάπη του Χριστού.
Η αγάπη μπορεί να δημιουργήσει σύμπαντα.
Αγάπη και Σοφία είναι ένα.
19 [35] Η δύναμη της αρμονίας θα αναγγείλει τον θρίαμβο
στους αγνούς τω πνεύματι.
Να διδάσκετε χαμογελαστά, να δημιουργείτε χαρούμενα,
με το αυτί προσηλωμένο στο τραγούδι.
Με αγάπη αγνή θα διαφυλάξω τη συμπόνοια
μέσα στη ματωμένη μου καρδιά.
Χάρισέ μου, ω Κύριε, την κυριαρχία του εαυτού!
22-23 [51] Τα έργα του Χριστού ολοκληρώνονταν
μέσα στις ομορφιές της φύσης.
Ο ίδιος ποτέ δεν έμενε για πολύ μέσα στις πόλεις.
24 [58] Με αγνές σκέψεις δυναμώστε την αρμονία του πνεύματός σας,
ώστε το Ευλογημένο Ον να μπορέσει να σας εμπνεύσει.
24 [61] Ο μόχθος είναι το ενέχυρο της ευτυχίας.
Ο καθένας σας πρέπει να αντέξει τα γήινα αγκάθια.
27 [72-73] Το πνεύμα του Χριστού πνέει πάνω από την έρημο της ζωής.
Σαν μια πηγή, χαράζει τον δρόμο του μέσα από τους συμπαγείς βράχους.
Μέσα στο γαλαξιακό στερέωμα ακτινοβολεί με μυριάδες φώτα
και ανεβαίνει προς τα άνω, μέσα στους μίσχους των λουλουδιών.
Βάζουμε λίθους για τα σκαλοπάτια προς τον περίλαμπρο Ναό.
Στο όνομα του Χριστού, κουβαλάμε λιθάρια.
Ύψωσε τον βωμό σου, ω Κύριε, στον κήπο μας.
(…) Είναι χαρά για μένα, Κύριε, να σου δώσω τον κήπο μου.
Μη φεύγεις, ω φανερωμένε Κύριε,
μην εγκαταλείπεις τον κήπο μας.
Το μονοπάτι σου είναι με αστέρια στολισμένο.
Ανάμεσά τους θα βρω τον δρόμο σου.
Θα σ’ ακολουθήσω – Κύριέ μου.
36 [111] Οι ανάξιοι θα φύγουν.
Το μεγάλο σχέδιο της εμφάνισης της νέας φυλής
είναι σοφά σχεδιασμένο.
39 [123] Ολόκληρο το Σύμπαν είναι το Σώμα του Παντοδύναμου.
46 [146] Όλα όσα είναι δυνατό να επισπεύσουμε δίχως καταστροφή
θα επισπευσθούν.
48 [153] Χαμογελάστε, σας δίνω τη χαρά να διαδώσετε
τη διδασκαλία του Χριστού,
τη χαρά να συλλάβετε το μεγαλείο του Σύμπαντος,
τη χαρά του εκδηλωμένου μόχθου,
τη χαρά της εγκαρτέρησης.
62 [206] Ο μόνος δικαστής είναι το πνεύμα σου,
όπου και βρίσκεται ο Θεός.
75 [259] Οι φυλές θα εξαλειφθούν στο Νέο Κόσμο.
Να μη μιλάτε για φυλές.
Οι σταγόνες των διαφόρων θαλασσών είναι όμοιες.
3 σκέψεις για “Φύλλα απ’ τον Κήπο του Μορύα”
Η παρότρυνση “να μη μιλάτε για φυλές” δεν συνάδει με το πιο πάνω αναφερόμενο : “το μεγάλο σχέδιο της εμφάνισης της νέας φυλής είναι σοφά σχεδιασμένο”. Ούτε είναι κατανοητό τι ακριβώς εννοεί με τη φράση : “οι φυλές θα εξαλειφθούν στον Νέο Κόσμο”, και άλλωστε γιατί θα πρέπει νά γίνει έτσι; Για ποιόν λόγο; και με ποιόν τρόπο; Η νέα τάξη πραγμάτων και η παγκοσμιοποίηση – από ότι διαπιστώνουμε – στον ίδιο στόχο πορεύονται. Πολύ μεγάλο ζήτημα για να το προσπεράσουμε εύκολα σε δύο στίχους.
Αγαπητή κα Βλάχου, στα βιβλία του Μορύα και των άλλων αδελφών που, παρά την πολύ προχωρημένη εξέλιξή τους, έχουν επιλέξει να παραμείνουν θυσιαστικά στη Γη για να βοηθήσουν την ανθρωπότητα, γίνεται λόγος για ένα νέο πολιτισμό, που θα ανθίσει όταν στη Γη εμφανιστεί μια νέα ανθρώπινη ρίζα φυλή, η οποία θα χαρακτηρίζεται από ενότητα, αγάπη και ενόραση. Αυτή θα προκύψει απ’ τη συγχώνευση όλων των σημερινών φυλών, όπως συνήθως εννοούμε τις φυλές, και έτσι θα γίνει σταδιακά πραγματικότητα το όραμα όλων των γενεών και το αίτημα κάθε ανθρώπινης καρδιάς: η παγκόσμια κοινότητα της αδελφοσύνης.
Αποτελεί δική μας αμέλεια ότι δεν φροντίσαμε να διευκρινίσουμε το τι είδους φυλή εννοεί ο Μορύα. Αναφέρεται στη νέα ρίζα φυλή, που είναι η έκτη κατά σειρά. Οι ρίζες φυλές αναπτύσσονται στην Ιστορία με επτά διαδοχικές φυλές η καθεμία. Η προηγούμενη της δικής μας ήταν η Ατλάντεια, και η πριν απ’ αυτήν, η Λεμούρεια. Υποφυλές και των δύο αυτών ριζών φυλών υπάρχουν ακόμα στον πλανήτη. Μ’ αυτό το πνεύμα, η παρότρυνση «μη μιλάτε για φυλές», εννοεί «μη μιλάτε διαχωριστικά». Είναι μια ώθηση να βιώνουμε από τώρα τη μελλοντική ενότητα της ανθρωπότητας, η οποία είναι έτσι κι αλλιώς μια εσωτερική πραγματικότητα.
«Οι φυλές θα εξαλειφθούν στο Νέο Κόσμο», εννοεί τη συγχώνευσή τους σε ένα όλο της αδελφοσύνης και όχι κάποια βίαια εξάλειψη… Εννοεί ότι στη συνείδηση των ανθρώπων του Νέου Κόσμου θα υπάρχει η ενωμένη ανθρωπότητα και όχι οι φυλές. Για μεγαλύτερη σαφήνεια, παραθέτουμε ένα μόνο μικρό απόσπασμα επί του θέματος, απ’ τον Θιβετανό, ο οποίος μιλάει για «(…) τον πολιτισμό του μέλλοντος και την επόμενη μεγάλη φυλή, που θα αναδυθεί απ’ όλες τις σύγχρονές μας φυλές και έθνη (…). Η επόμενη φυλή θα είναι μια συγχώνευση του συνόλου, και μια παγκόσμια αναγνώριση της μίας ανθρωπότητας είναι το απαραίτητο ζητούμενο (…)» (Ακτίνες και Μυήσεις, Β΄, σ. 773).
Κατά την ταπεινή μας γνώμη, η πορεία της ανθρωπότητας δεν μπορεί παρά να είναι προς την πανανθρώπινη αδελφοσύνη. Οι αντίρροπες όμως προς την εξέλιξη δυνάμεις θα οικειοποιηθούν –όπως κάνουν πάντα για κάθε υψηλό ιδεώδες– αυτή την ιδέα, και θα προσπαθήσουν να επιβάλλουν τη δική τους παγκοσμιοποίηση και τη δική τους τάξη πραγμάτων. Όμως, όσα δεινά κι αν επισύρουν στην ανθρωπότητα αυτές οι προσπάθειες, είναι καταδικασμένες. Η νέα φυλή της αγάπης και της ενότητας, που θα προέρχεται από τους καλύτερους, από τον ανθό όλων των σύγχρονων φυλών και εθνών, θα προσελκύσει τελικά όλη την ανθρωπότητα στο όραμά της και θα το κάνει πραγματικότητα.
Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία.
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σας. Η αλήθεια είναι ότι δεν αμφέβαλα ούτε λεπτό για την αγνή προσέγγισή σας. Ωστόσο, και επειδή οι καιροί είναι πολύ πονηροί, θα ήθελα να μου επιτρέψετε να επιμείνω στη θέση μου : άλλο αδελφοσύνη και ενότητα και άλλο ένωση και συγχώνευση (φυλών). Ακόμη, θα ήθελα να σας εκφράσω την προσωπική μου άποψη, που όπως πιστεύω εδράζεται σε αρχαιολογικά δεδομένα : Η ατλάντεια φυλή δεν είναι άλλη από τους αρχαίους έλληνες Μινύες. Ο πολιτισμός αυτός άνθισε από το 3.000 π.Χ. περίπου έως το 1750π.Χ. και σχεδόν καταστράφηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης. Επεκτάθηκε στην Αίγυπτο, στην Σικελία (Ετρούσκοι), στην Ευρώπη (Κέλτες στη Γαλλία, στην Αγγλία και αλλού) μέχρι την Περσία και την Ινδία (νομίζω και πιο πέρα). Στο Ισραήλ αυτοί ήταν οι Σαμαρείτες (οι πραγματικοί απόγονοι του Αβραάμ και όχι οι Ιουδαίοι της Ιερουσαλήμ). Ο Χριστός, κατά την άποψή μου, δεν δίδαξε τίποτα καινούργιο παρά τα ίδια κοσμολογικά στοιχεία των Μινυών (τα οποία είχαν ήδη κατακερματιστεί και αλλοιωθεί με το εκχυδαϊσμένο δωδεκάθεο). Συνεπώς, το ζήτημα των “φυλών” έχει άλλη διάσταση και πάντως όχι αυτή που πιθανόν εννοεί ο Μορύα. Ακόμα, θα ήθελα να προσθέσω ότι όσα προανέφερα δεν έχουν σχέση με κάποια εθνικιστική μου εμμονή ή κάποια άλλη ρατσιστική ιδεολογία. Πιστεύω ότι έχω μεγάλη απόσταση από τέτοιες προσεγγίσεις. Και πάλι σας ευχαριστώ για την υπομονή σας και σας εύχομαι καλή συνέχεια και καλή δύναμη!