(προς εκείνους που θέλουν να βλέπουν τη ζωή τους ως μαχόμενο ανθρωπισμό)
Σε μέρες που ο πλανήτης ασθμαίνει καθημαγμένος, με την ομορφιά του απειλούμενη με όλους τους τρόπους από κείνους που βλέπουν τους μεγάλους δασικούς του πνεύμονες ως εμπόδιο για τα συμφέροντά τους και την καθαρότητα του αέρα που αναπνέουμε ως περιττή πολυτέλεια μπρος στα κέρδη τους·
από εκείνους που συγκλονίζουν τα έγκατά του με πυρηνικές δοκιμές και θάβουν τα πυρηνικά τους απόβλητα στο έδαφος κι από εκείνους που πληρώνουν μαφίες για να τα ποντίζουν στις θάλασσες, δίπλα σε κατοικημένα και ανυποψίαστα νησιά· από εκείνους που μολύνουν τα ποτάμια και τις θάλασσες με τα τοξικά τους απόβλητα κι εκείνους που αφήνουν τους ωκεανούς να αργοπεθαίνουν κάτω από βουνά πλαστικών·
σε τέτοιες μέρες που υπονομεύεται το μέλλον του πλανήτη, που φορτωμένος την ανθρώπινη ύβρη αντιδρά σπασμωδικά – οι μαχητές της χάριτος πού είναι;
Σε μέρες που η ανθρωπότητα πληρώνει καθημερινά με εκατόμβες αυτή την ύβρη, που χάνει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια της με τη φτωχοποίηση να επελαύνει ανεξέλεγκτα, που ο φόβος και η σύγχυση αυξάνουν τη συσκότιση της συνείδησης, που το σκέπτεσθαι αντικαθίσταται από τη συνωμοσιολογία και οι πολιτικοί δρουν με βάση το κομματικό τους συμφέρον, που η δημόσια Υγεία καταρρέει ενώ η ιδιωτική αυξάνει τα κέρδη της·
σε μέρες που οι ανθρωπιστικές αξίες υποχωρούν και ξεθωριάζουν, ενώ τόσοι πολλοί είναι ανήμποροι να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή θέση εργασίας, δηλαδή μια θέση κάτω απ’ τον ήλιο· σε μέρες που τα άλλοτε μαχητικά κινήματα που υπερασπίζονταν λαούς και αξίες έχουν πια χάσει την επαφή τους με τις μάζες – οι μαχητές της χάριτος πού είναι;
Πού είναι εκείνοι που θέλουν να υπερασπιστούν την ανθρωπότητα και τον πλανήτη έλκοντας τα πυρά της χάρης που ζητούν διαρκώς τη γείωσή τους; Μήπως το θείο αδιαφορεί για τον άνθρωπο; Ή μήπως τα θεϊκά πυρά είναι λιγότερο αποτελεσματικά απ’ τους οραματικούς διαλογισμούς, τις αυτοσυγκεντρώσεις και τα μάντραμ;
Δεν είναι καιροί για ιδιοτελείς προσπάθειες ατομικής ανόδου, δεν είναι τώρα η ώρα να ξοδεύει κανείς τη ζωτική του ουσία σε λεπτομέρειες για τα τσάκρας, τα πεδία και τα υποπεδία και σε προσπάθειες να ανεβάζει την κουνταλίνι. Δεν είναι ώρα για αυτιστικούς διαλογισμούς και για το κυνήγι της νιρβάνα, είναι η ώρα της εκδήλωσης του πνεύματος – και το πνεύμα είναι πυρ!
Τι είναι όλη αυτή η ενασχόληση που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό κι έχει εγκλωβίσει τόσους ανθρώπους και τόσο πολλούς νέους; Όπου ζητείται αμοιβή, το πνεύμα πέφτει σε λήθαργο – χρειάζονται επιχειρήματα γι’ αυτό;
Τόσοι έντιμοι αναζητητές, που η καρδιά τους σκιρτά για την ανθρωπότητα και θέλουν να κάνουν κάτι, πληρώνουν από το υστέρημά τους για να εξελιχθούν πνευματικά!
Στην καλύτερη περίπτωση τρέφονται με ψίχουλα, όταν η θεϊκή φωτιά ζητά την εκδήλωσή της απ’ αυτούς· στη χειρότερη έχουν υπνωτιστεί από υποσχέσεις για άμεση ανέλιξη, σε «σχολές» που μετέφεραν αυτούσιο το μάρκετινγκ στον χώρο της «μεταφυσικής» και τον μετέτρεψαν σε έναν ακόμα χώρο για μπίζνες…
Κάθε λογής «δάσκαλοι» και «δασκάλες» συνωστίζονται σ’ αυτόν τον χώρο, αλλά κάποιος που τεσσεράμισι αιώνες πριν τον Χριστό έλεγε ότι “εγώ ποτέ δεν έγινα δάσκαλος κανενός” και “ένα ξέρω, ότι δεν ξέρω τίποτα”, άδικα έχει καταγραφεί στην Ιστορία ως μεγάλος; Είμαστε πια υπερπλήρεις από “μεταφυσική” πληροφόρηση, αλλά αυτό τι σχέση έχει με τη γνώση;
Η πνευματική γνώση απορρέει από την πνευματική πράξη, όλα τα άλλα είναι απλές πληροφορίες. Και πνευματική πράξη είναι να στρεφόμαστε στο θείο, από το οποίο προήλθαμε και του οποίου είμαστε παιδιά. Να δεχόμαστε από Αυτό τη διδασκαλία και τη φώτιση και, σε ομαδικούς σχηματισμούς που πολλαπλασιάζουν απεριόριστα το δυναμικό, να αντλούμε από τη χάρη και την πύρινη αγάπη του, για να καίμε και να μετουσιώνουμε τις σκοτεινές ενέργειες που εκπορεύει κάθε στιγμή η ανθρωπότητα-εαυτός μας, με τις αρνητικές σκέψεις και πράξεις και τα αρνητικά της συναισθήματα.
Ο πλανήτης είναι περιζωσμένος από αυτές τις αναθυμιάσεις που εμποδίζουν το φως, και το φως ζητά διόδους, αλλά πολλοί, που θα ήταν καλοί αγωγοί του, κάθονται νωχελικά οκλαδόν και ασχολούνται με τη δική τους ηρεμία την ώρα που η ανθρωπότητα καίγεται!
Είναι η ώρα της μεγάλης εξόδου από αυτή την ύπνωση. Δεν μας χρειάζονται «δάσκαλοι» γεμάτοι αυταρέσκεια που δηλώνουν αυθεντίες, ο Θεός μάς φθάνει! Ο Θεός διδάσκει, και ο θεός μέσα μας, που ενώνεται με τον Θεό που βρίσκεται παντού, διαθέτει πυρ εύστοχο, που μπορεί όχι μόνο να κρούει τα οχυρά της αρνητικότητας, αλλά και να μετουσιώνει την ίδια την αρνητικότητα και να την ενσωματώνει στις δυνάμεις του φωτός.
Που μπορεί, όμοια, να κρούει τις συνειδήσεις εκείνων που προκαλούν δεινά στην ανθρωπότητα και στον πλανήτη με την ακόρεστη επιθυμία τους για πλούτο και εξουσία, και να προκαλεί ρωγμές από τις οποίες διεισδύουν ιδέες, συναισθήματα και βιώματα αγάπης, βιώματα ενότητας, που παρέχονται συνειδητά. Διότι εχθροί δεν υπάρχουν, αλλά μόνον αδελφοί-εαυτοί.
Πόσο χρόνο χρειάζεται κάποιος αποφασισμένος, για να διδαχθεί την ένωση με τον Θεό και να εκπαιδευτεί στη χρήση των πυρών της χάρης μέσα απ’ αυτή την ένωση; Οι ταχύτητες είναι ιλιγγιώδεις, και καθένας που σπεύδει να στοιχηθεί στον αγώνα στην κρίσιμη αυτή φάση της ανθρώπινης Ιστορίας, που το μέλλον παίρνει όλο και περισσότερο τη μορφή μιας ανεξέλεγκτης διαρκούς απειλής, θα μπει γρήγορα στη μάχη.
Καλωσορίζουμε εκείνους που νοιάζονται για την ανθρωπότητα, που έχουν αγάπη και θέλουν να μάθουν τον χειρισμό των πνευματικών όπλων. Αληθινά, όταν η ανθρωπότητα τίθεται σε πρώτη μοίρα, η ατομική ανύψωση ακολουθεί και η χάρη φτιάχνει μαχητές!