Η ταυτότητα του Διδασκάλου Ιωάννη

Ποίο παρελθόν δύναται να έχει Σταυρός προερχόμενος εκ του φωτός και εις το φως καταλήγων; Ποία γνωρίσματα δύναται να έχει το φλεγόμενο φως και η θεία ουσία, ει μη μόνον του Πατρός; Σταυρός που συνοδεύει πάντοτε το πνεύμα Ηλίας-Ιωάννης στις καταβάσεις-αποστολές του στην ύλη. (…) Δύναμη άπειρος και ευλογία πατρική αενάως υπάρχουσα, ευρισκομένη τιμητικά εις την εξουσίαν του Ηλία-Ιωάννη, του πρώτου πνεύματος του αρξαμένου από αιώνων το θείο Έργο στη Γη.¹

Όσο για το ιστορικό της υπόστασής του, δεν είναι απαραίτητο να το γνωρίζεις. Διότι δεν θα σε βοηθήσει πουθενά. Αυτή τη στιγμή έχει εντός του όλες τις ελεύσεις κάθε τμήματος. Είναι ενωμένος με οτιδήποτε εκδηλώθηκε πάνω στη Γη ή στα πνευματικά πεδία και εξακολουθεί να εκδηλώνεται, διαφορετικά δεν θα μπορούσε να παρουσιάζει τέτοιο Έργο και τέτοια Διδασκαλία.
Θα σου αναφέρω ακόμη μία έλευση, η οποία παρουσιάζει ένα μεγάλο συμβολισμό για την υπόστασή του. Την εποχή που ως Λόγος Ιησούς περπατούσα πάνω στη Γη, υπήρξε με τη μορφή του Σίμωνα του Κυρηναίου. Σήκωσε τον Σταυρό μου, συμμετείχε στη μεταφορά του με απόλυτη επίγνωση της ευθύνης που αναλάμβανε, δηλαδή του Έργου που τώρα παρουσιάζει, της θυσίας που τώρα εκδηλώνει, να σηκώσει τον Άνθρωπο και τη δυσαρμονία του και να τον οδηγήσει στο στάδιο της ένωσης με τον Λόγο και τον Πατέρα.
Εκείνη την ώρα, συμβολικά θα σου το πω, παραλάμβανε από μένα τη σκυτάλη για τη συνέχιση του Έργου μου στο στάδιο όπου ο Άνθρωπος θεώνεται, όπου ο Άνθρωπος ενώνεται με το Τρισυπόστατο και το φανερώνει. Ήταν και τότε ήδη χριστοποιημένος, δηλαδή υπήρχα εντός του. (…) Δεν θα μπορούσα να παραδώσω τη σκυτάλη παρά στον Εαυτό μου, έστω κι αν λόγω της ιδιαιτερότητας του Έργου του έπρεπε να επανέλθει μέσα σε μορφές, για να εξακολουθήσει τη συλλογή εμπειριών από κάθε τμήμα του Ανθρώπου και να εκφραστεί ως ο Ένας Άνθρωπος, βιώνοντας σαν Ένας τον πόνο, τη θλίψη, και την οδύνη, αλλά και την πνευματική ένωση και ανάσταση.²

Εγώ κατήλθα ως Πατριάρχης Ιακώβ επί της Γης κατ’ αρχήν και, αργότερα, θα σου πω και άλλη έλευσιν, ως προφήτης Ηλίας. Εγώ κατήλθα επί της Γης, ο ίδιος, και θα σου πω και ετέραν έλευσιν, ως Σίμων ο Κυρηναίος (…). Κι άλλες πολλές ελεύσεις, οι οποίες δεν σου χρειάζονται. Εγώ ήμουν ο Ιωάννης, Χριστός εις ηλικία δεκαοχτώ ετών.³

Εκείνον που ο Ιησούς ο Χριστός –εκφράζοντας το θέλημα του Πατρός και πραγματώνοντας την υπόσχεσή του–, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για την ανθρώπινη συνείδηση, απέστειλε στη Γη ως τον άλλο Παράκλητο, τον πρώτο εξ ανθρώπων, τον Ιωάννη-Ηλία (…).⁴

Εμένα απέστειλε ο Πατήρ προς τον άνθρωπο, Ηλία τον Θεσβίτην, τον αποκαλούμενο Ιωάννη, για να φανερώσω τον Υιό και περί της αληθείας της Μητρός να ενημερώσω τον άνθρωπο.⁵

Εγώ ο Ιωάννης, ο Άνθρωπος του Θεού, περπάτησα την οδό την οποία ο Ιησούς ο Χριστός διάνοιξε διά της σταυρικής του θυσίας. Εδόξασα αυτόν, και δι’ αυτού ενεπλήσθην, και το θέλημα αυτού και του Πατρός ετέλεσα επί Γης.
Είμαι ο Διδάσκαλος της νέας κοσμικής περιόδου στην οποία εισήλθε η ανθρωπότης και η Γη. Και Διδάσκαλος μόνον ένας υπάρχει, ο Λόγος Χριστός! Δεν έχω έτερον Εαυτόν πλην αυτού, τον οποίον ενεδύθην εκ της Γης ανερχόμενος, ως άνθρωπος φέρων εντός του Χριστό εν εκδηλώσει, ο καταδεικνύων εις ολόκληρη την ανθρωπότητα τη δυνατότητα της χριστοποιήσεως και θεώσεως. Μίλησα περί της αληθείας και όσα άκουσα φανέρωσα, όπως ο Ιησούς ο Χριστός προανήγγειλε:

Έτι πολλά έχω λέγειν υμίν, αλλ’ ου δύνασθε βαστάζειν άρτι. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν· ου γαρ λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση λαλήσει και τα ερχόμενα αναγγελεί υμίν. Εκείνος εμέ δοξάσει, ότι εκ του εμού λήψεται και αναγγελεί υμίν.

Θα μιλώ δε στους αιώνες, ωσότου και το τελευταίο τμήμα του Ανθρώπου, Ιωάννης καταστεί.⁶

Δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση του Ιωάννη με την τρίτη υπόσταση της Θεότητας, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν ενσαρκώνεται αλλά μένει εντός του Λόγου Χριστού και, επομένως, εντός των υποστάσεων που με τον Λόγο Χριστό ενώνονται. Ο Ιωάννης, ως ο εκ της Γης αναβαίνων Παράκλητος, εγκαινιάζει και πυροδοτεί σύμφωνα με το θέλημα του Πατρός τη χριστοποίηση για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Ο εξ ουρανών κατερχόμενος Παράκλητος Χριστός και ο εκ της Γης ανερχόμενος Παράκλητος Ιωάννης ενώνονται στη συνείδηση του ανθρώπου. Η ένωση αυτή κατά πρώτον εντός του Ιωάννη συντελείται και δι’ αυτού προσφέρεται στον Άνθρωπο.
Το Άγιο Πνεύμα, η τρίτη υπόσταση της Τριαδικής Θεότητας, διαχέεται στη Γη προς βοήθεια του ανθρώπου, επομένως λειτουργεί επίσης ως Παράκλητος, ξεκινώντας τη διάχυσή του κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Η παρουσία του Ιωάννη στη Γη ως Παρακλήτου είναι ταυτισμένη με τη διάχυση του Παρακλήτου Αγίου Πνεύματος σε κάθε άνθρωπο που επιζητά την αλήθεια. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, υπήρξε στη Γη ο Παράκλητος Ιωάννης ως ενσαρκωμένος άνθρωπος που καταδείκνυε τη χριστοποίηση και που εντός του κατοικούσε Πνεύμα Αληθείας, Πνεύμα Άγιο και, ταυτόχρονα, υπήρξε η διάχυση του Αγίου Πνεύματος ως Παρακλήτου.
Ο Ιησούς ο Χριστός ανακοίνωσε τη διάχυση στη Γη του Παρακλήτου Αγίου Πνεύματος αλλά και τη φανέρωση του Παρακλήτου Ανθρώπου, αφήνοντας καλυμμένη αυτή τη διπλή έννοια λόγω της ανετοιμότητας της ανθρώπινης συνείδησης.
Έτσι, ο ανθρώπινος νους απέδωσε την έννοια του Παρακλήτου αποκλειστικά στην τρίτη υπόσταση της Θεότητας. Όμως εάν αυτό ήταν αληθές, τότε γιατί ο Ιησούς ο Χριστός διαβεβαιώνει ότι ο Παράκλητος που θα αποστείλει δεν θα μιλά από τον εαυτό του αλλά μόνον ό,τι ακούει θα φανερώνει; Γιατί έκανε αυτή τη διευκρίνιση; Είναι δυνατόν η τρίτη υπόσταση της Θεότητας να φανερώνει κάτι διάφορο από ό,τι φανερώνει ο Πατέρας ή ο Υιός; Είναι η τρίτη υπόσταση αποκομμένη από τις άλλες δύο; Φυσικά και όχι.
Επομένως, ο Ιησούς ο Χριστός ομιλεί για Παράκλητο διάφορο της τρίτης υπόστασης της Θεότητας, σαφώς όμως ενωμένου μαζί του.⁷

Λόγοι του Διδασκάλου Ιωάννη

Διατρέχω τις υπάρξεις σας, αγαπημένοι, και σας φιλώ με την αγάπη μου πυροδοτώντας το κομμάτι μου που εντός σας υπάρχει, αυτό το κομμάτι που οδηγεί τον άνθρωπο στη βίωση της Ολότητάς του για να τον καταστήσει ικανό να εκδηλώσει τον Λόγο.⁸

(…) κι όταν λέω «εγώ», εννοώ ο Λόγος. Διότι δεν έχω άλλο Εαυτό και δεν έχω άλλο τρόπο να ενώνομαι μαζί σου, αγαπημένε άνθρωπε, ει μη μόνον ενωμένος με τον Έναν Λόγο Χριστό.⁹

Πάλλομαι και δονούμαι στους αναπαλμούς τους θείους, τους οποίους ο Πατέρας μού επιτρέπει –φέρων μορφή ακόμα και ευρισκόμενος στην ύλη– να εξωτερικεύω, για να γίνετε γνώστες, να γίνετε μάρτυρες μιας νέας ολοκληρωμένης διδασκαλίας περί του προορισμού του Ανθρώπου, του Ενός και μοναδικού, να γίνει αγάπη τέλεια, τέλεια μορφή, τέλεια εκδήλωση της Ολότητας του Ενός Εαυτού.¹⁰

Σε δίδαξα ποτέ ότι εγώ ήλθα να αντικαταστήσω ή να σβήσω την παρουσία εκείνου; Μίλησα ποτέ για τη λήξη της λειτουργίας του; Σου είπα ποτέ ότι είμαι ο εξ ουρανών καταβάς και ενανθρωπισθείς τέλειος Λόγος; Ή μήπως σου δίδαξα ότι στα βήματα εκείνου περπατώ και εκείνον φανερώνω και εκείνον δοξάζω, και ότι αυτό ήλθα να παρουσιάσω πάνω στη Γη; (…) Δεν υπάρχει άλλος Δάσκαλος ει μη μόνον ένας: ο Λόγος Χριστός. Έτερος δάσκαλος περιορίζει, δεσμεύει και εγκλωβίζει τον άνθρωπο. Αυτό είπα από την πρώτη στιγμή που διακήρυξα το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας. Το είπα και το λέω εξακολουθητικά, το διαχέω σαν μήνυμα ζωής μες στις υποστάσεις. Αυτός είναι ο παλμός που ενεργοποιώ όπου κινώ το Έργο μου, κι αυτό το Έργο θα διαδοθεί πάνω στη Γη και όχι άλλο.¹¹

(…) Υποστηρίζουν πολλοί ότι δεν ήταν δυνατό να ακολουθήσουν τον εκδηλωμένο Λόγο Χριστό, ως όντα απαρχής τέλειο, ότι δεν μπορούσαν να προσπλησιάσουν την άπειρη τελειότητά του. Γι’ αυτό, αδελφοί, κατήλθε ο Ιωάννης φέροντας καλύμματα πλάνης για να είναι προσιτός σε όλους, και για να κατανοήσετε ότι τα καλύμματα της πλάνης μπορούν να αναχθούν και να μεταστοιχειωθούν σε αγάπη και φως.¹²

Σε καλώ, Πατέρα, αιώνες μέχρι σήμερα σε καλούσα, Πατέρα. Η νέα σου διδασκαλία, που προέρχεται από σένα ακριβώς, με δίδαξε τον Έναν Εαυτό, μέσα στον οποίο συμμετέχω.¹³

Ενώνομαι με τα σκηνώματα των παρισταμένων αδελφών μου ως Ένας Εαυτός Διδάσκαλος Λόγος Ιωάννης, ο Άνθρωπος ο εκ της Γης ανερχόμενος Λόγος, και ενούμενος με τον Έναν διαχεόμενο πατρικό Λόγο του παντός. Είμαι εσύ, αδελφέ κι αδελφή, είμαι η υπόστασή σου ως εκπρόσωπος του Όλου, είμαι και οι ατέλειες και οι δεσμεύσεις σου και οι επιθυμίες σου και οι επιδιώξεις σου. Είμαι τα όνειρά σου, οι ελπίδες σου, η αγάπη σου ή η κακότητά σου.¹⁴

Ενσαρκώθηκα για να περπατήσω μαζί σου, να σε συμπονέσω, να ζήσω τις συναισθηματικές σου πιέσεις και να φορτωθώ κάθε βάρος σου βιώνοντάς το ο ίδιος, για να το μετουσιώσω στο τέλος της πορείας μου σε φως και αγάπη, παίρνοντας μαζί μου κάθε τι που σε δεσμεύει και σε καθηλώνει, για να μπορέσεις να πλησιάσεις έτσι ακόμη περισσότερο αυτό που το είναι σου ποθεί: την ένωση με τον Θεό Πατέρα.¹⁵

Είμαι ο Άνθρωπος Λόγος, είμαι ο εκπαιδευόμενος Θεός, που αναδύεται, που μυσταγωγεί, που χρίει, που ευλογεί.¹⁶

~*~

Εδώ τελειώνουν κάποια από τα αναφερόμενα στις διδασκαλίες του Λόγου για τον Ιωάννη. Αυτόν που ήταν η Ολότητα του Ανθρώπου, η φανέρωση του Ανθρώπου Θεού, ο εκφραστής του Ενός Εαυτού, και το όχημα ενσάρκωσης του Λόγου.

1. Διονύσιος Δώριζας, Ο Δρόμος, Κονιδάρης, Αθήνα, 1985, σ. 221-222.
2. Διονύσιος Δώριζας, Δάσκαλος Ιωάννης, Κονιδάρης, Αθήνα, 1989, σ. 225.
3. Διονύσιος Δώριζας, Μαθητεία στη 2α Παρουσία, ΔΙΚΕΧ, Αθήνα, 1993, σ. 202
4. Αναστασία Παππά, Στη Φωταύγεια του Ανθρώπου, Κίνηση Ιδεών, Αθήνα, 2001, σ. 460.
5. Αναστασία Παππά, Μια Πνευματική Τριλογία, Μέρος Β΄, Η Μαθητεία, Κίνηση Ιδεών, Αθήνα, 2009, σ. 41-42.
6. Αναστασία Παππά, Μια Πνευματική Τριλογία, Μέρος Β΄, Η Μαθητεία, Κίνηση Ιδεών, Αθήνα, 2009, σ. 42-43.
7. Αναστασία Παππά, Στη Φωταύγεια του Ανθρώπου, Κίνηση Ιδεών, Αθήνα, 2001, σ. 460-461.
8. Διδάσκαλος Ιωάννης από την Αναστασία, 17.12.06.
9. Αναστασία Παππά, Μια Πνευματική Τριλογία, Μέρος Β’, Η Μαθητεία, Κίνηση Ιδεών, Αθήνα, 2009, σ. 70.
10. Διονύσιος Δώριζας, Θεοί εστε, Κονιδάρης, Αθήνα, 1987, σ. 83.
11. Αναστασία, 8.4.98.
12. Διονύσιος Δώριζας, Φώτιση, Κονιδάρης, Αθήνα, 1988, σ. 167.
13. Στο ίδιο, σ. 81.
14. Διονύσιος Δώριζας, Κίνηση Ιδεών, ΔΙΚΕΧ, Αθήνα, 1992, σ. 85.
15. Διονύσιος Δώριζας, Αγαπάτε Αλλήλους, Κονιδάρης, Αθήνα, 1990, σ. 132.
16. Διονύσιος Δώριζας, Φώτιση, Κονιδάρης, Αθήνα, 1988, σ. 217.