Ευλογώ τη Γη, πάνω στην οποία ζεις
και εκπαιδεύεσαι,
πάνω στην οποία μαθαίνεις καθημερινά
ότι Ένας είσαι,
Ένας ήσουν απ’ την αρχή των αιώνων
και Ένας θα εμφανισθείς
στην υπέρτατη εκδήλωσή σου,
ταυτιζόμενος με τα πάντα.
– Σάλπισμα1
Ενότητα τέλεια δεν μπορεί να υπάρξει
παρά μονάχα από την οικουμενική
αδελφοσύνη της Εδέμ.
Τον Οικουμενικό Άνθρωπο,
που ας είναι δοξασμένος στον αιώνα.
– William Blake, Προφητικά
Βλέπεις, είπε, είναι οι Άλλοι
και δε γίνεται Αυτοί χωρίς Εσένα
και δε γίνεται μ’ Αυτούς χωρίς, Εσύ
Βλέπεις, είπε, είναι οι Άλλοι
και ανάγκη πάσα να τους αντικρίσεις
η μορφή σου αν θέλεις ανεξάλειπτη να ‘ναι
και να μείνει αυτή.
– Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον εστι
Άμα κάνεις μια βουτιά στον εαυτό σου
δε θα βρεις τον εαυτό σου
αλλά όλους τους άλλους
τους μικρούς και τους μεγάλους
γιατί ο χρόνος είναι ένας
και δεν πέθανε κανένας
– Διονύσης Σαββόπουλος, Μικρός μονομάχος
Είμαι Εκείνος που αγαπώ,
και Εκείνος που αγαπώ είναι εγώ.
Είμαστε δυο πνεύματα που κατοικούν σε ένα σώμα.
Βλέποντας εμένα, βλέπεις Εκείνον
Και βλέποντας Εκείνον, μας βλέπεις και τους δύο.
– al Hallaj2
- Δώριζας, Διονύσιος, Το Σάλπισμα, Κονιδάρης, Αθήνα, 1988
- Αυτοί οι στίχοι τού al Hallaj βρίσκονται στο βιβλίο του Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Αρχιεπίσκοπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Ισλάμ, σ. 262. Πιο κάτω, στη σελίδα 264, ο Αναστάσιος γράφει: «Ο al Hallaj (858-922), διακρινόμενος διά τα εκστασιακά βιώματά του μεθέξεως του Θείου, ετόνισε μετ’ ιδιαιτέρας θέρμης την ιδέαν της θεώσεως. Επανειλημμένως ομίλησε διά τον άνθρωπον ως ενσαρκωμένον Θεόν. Προσφιλής σκέψις του υπήρξεν η βεβαιότης ότι ο Θεός είναι αγάπη και ότι εδημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα του. Συνεπώς, ο άνθρωπος οφείλει να ανακαλύψει την θείαν εικόνα εντός του και να φθάσει εις ένωσιν μετά του Θεού. Ο Hallaj έβλεπε το άριστον παράδειγμα του δοξασθέντος ανθρώπου εις το πρόσωπον του Ιησού μάλλον παρά του Μωάμεθ. Συχνάκις εχρησιμοποίει τον όρον hulul (=κατοικώ, σκηνώ), ο οποίος εις την αραβικήν φιλολογίαν συνδέεται κυρίως με την χριστιανικήν έννοιαν της σαρκώσεως του Λόγου του Θεού. (…) Μερικαί ιδέαι του εσκανδάλισαν αφορήτως τους μουσουλμάνους, κυρίως η φράσις anna’ l haqq, ήτοι «είμαι η αλήθεια», και τελικώς κατεδικάσθη εις σταύρωσιν το 922 μ.Χ».